Het leukste aan een paintball team (of klaverjas team als dat meer je ding is, maar dan vraag ik me af waarom je dit leest, tenzij je een interesse hebt in paintball natuurlijk, maar ik dwaal af), is naast het winnen, het elkaar in de zeik nemen en stangen. Een beetje team heeft alle formaliteit en beleefdheid compleet uit het raam gegooid, en elke mongool die het in z'n hoofd haalt om op zondagochtend zijn teamgenoten nog een handje te schudden, krijgt subiet een fluim grauwe kwijl vol in het gezicht. Zo werkt dat nou eenmaal, vooral als je elkaar al wat langer kent, en dan al helemaal als je de zekerheid hebt dat je de meest grove beledigingen aan het adres van de spelersvrouwen heelhuids kan doorstaan en dat je matties als een boer met kiespijn lafjes meelachen... Wat nou? Bro's before ho's man!
Okay, misschien is dit niet de slimste weg naar team bonding (a.k.a "gelling" danwel "chemistry"), maar dan is er nog altijd de optie "practical jokes". Dus hier volgen wat voorbeelden van wat jij kan doen om je team nog hechter te maken...
Hotels, dè plek bij uitstek om volledig los te gaan op je teamgenoten. Kan me nog herinneren dat we een paar jaar geleden in Bitburg Eriks hotelkamer binnen 5 minuten hé-le-maal hadden uitgeruimd: dus alle meubels, spullen en echt alles wat maar verwijderbaar was verhuisd van zijn kamer en overgeheveld naar een van onze kamers. Wat overbleef was een volledig gestript hol met twee britsen rechtop tegen de muur. Voor het eerst in m'n leven zag ik echte emotie op Eriks gezicht toen hij de deur van z'n hotelkamertje opendeed.
Hotel in Madrid 2006 - ik besluit een bad te nemen omdat ik thuis alleen maar een domme sta-douche heb. Dus elke mogelijkheid om in een echt bad te liggen grijp ik altijd aan. Lekker biertje en een vies paintball boekie er bij, heerlijk. Ik laat me dus in het warme water zakken, en voel een wat slijmerige substantie langs mijn togus glibberen. Schrok me natuurlijk de tyfus, maar had al snel door wat er aan de hand was toen ik grootmeester-practical-joker Eelco achter de deur hoorde grinniken. Had die lange een hele pod Draxxus in m'n badkuip geleegd. Schoner werd ik er niet op, wel heel erg oranje.
Weer even terug naar Bitburg, 2004 - zondagclub niet gehaald, dus werd er in ons diep verdriet zaterdagavond stevig doorgedronken. Enfin, de volgende ochtend iedereen tranen met tuiten natuurlijk, het halve team een houten kop. 7 uit 9 man was inmiddels wakker (we wilden de zondag-games kijken) maar twee gasten lagen nog diep te ronken. Ik kreeg een idee: er zat nog lucht in de meeste van onze guns...
Roy had ons allang al door dus die gaf geen krimp, maar naast hem lag Marvin. En ik heb in mijn leven nog nooit iemand zo hoog zien springen vanuit horizontale lig positie. Echt niet: arme Marvin maakte de uitdrukking "als een kat aan het plafond genageld" 100% een feit nadat vijf markers tegelijkertijd vijf seconden lang als Luidste Wekker ter Wereld dienden.
Hoe nemen jullie mekaar in de zeik? Laat maar horen in de comments!
