Als rechtgeaarde paintballer móet je dit wel 's meegemaakt hebben: je vertelt iemand vol enthousiasme dat je aan paintball doet. Dat 't een echte sport is (zowieso een gezonde buitenactiviteit) met regels en reglementen, scheidsrechters, europese- en wereldtournooien, een enorme poel aan jong talent, sponsors, een miljoenenindustrie, betaalde speler transfers, bier, tieten, appelflappen en noem maar op, en je laat als klap op de vuurpijl je superstrakke laserbeamknallende muppetkloppende buks zien, dan kun je soms (en dit is mezelf dikwijls overkomen) het volgende verwachten:
"Oh gaaf, is dat een echte paintball gun?"
"Yep."
"Die kogels he, je zou eigenlijk dus die kogels dus leeg moeten laten lopen. Dat je dus alle verf er uit laat lekken, en dan moet je daar gesmolten lood in doen!"
"Gesmolten lood... Waarom?"
"Nou eh... Gewoon lache."
"Oh... kaaayy..."
Ik heb dit soort vreemde opmerkingen wel vaker gehoord. Mensen die ineens heel enthousiast gaan bedenken hoe je van je marker een moordwapen zou kunnen maken.
En let op beste paintballers, dit is ook zo'n all-time klassiekertje: knikkers! Dat het dus kennelijk tof is om in plaats van paintballs, knikkers te gaan gebruiken. Geweldig idee, knikkers in mijn Geo2 proppen zodat ik 'm daarna kan wegflikkeren.
Waarom is dat toch? Waarom komen mensen zo vaak met zo'n opmerking? Ik begrijp heel goed dat paintball voor veruit de meeste mensen een zeer abstract concept is. Voor de ene leek is het een vlammende hel vol bloeddorstige testosteron-gorilla's die soldaatje spelen met Rambo messen en duiven de stinkende rotkop afbijten terwijl ze met een rietje onder water op hun prooi wachten, en voor de ander is het een kleurrijk geen-maskers-nodig bloemetjes-in-de-wei soort van tikkertje voor kleuters met een licht geval van ADHD onder een kleurrijke regenboog. Ofzo. Maar goed, er valt dan in iedergeval genoeg uit te leggen.
Wat ik alleen niet snap is die onverklaarbare drang bij een aantal mensen om meteen aan te kakken met "mods" voor je gun, en juist die mensen die dat soort rare dingen zeggen hebben vrijwel allemaal nog nooit paintball gezien. Sterker nog, alle mensen die mij ooit zo'n toespeling maakten zijn stuk voor stuk goeie lui die geen vlieg kwaad zouden doen. Eigenlijk zijn 't hele lieve gekkies, maar toch, blijft raar.
Maar je hebt ook hele enge gekkies. Paintball tokkies. Mensen die ik echt voor geen stuiver vertrouw en met een hele brede boog vermijd, zolang ik maar uit de buurt van hun vieze zware shag lucht blijf.
Zo ben ik wel 's een gast op een open dag tegengekomen die vrolijk vertelde zijn gun te gebruiken om katten z'n tuin uit te schieten. Of de schuldig bevonden katten dit seizoen een knappe SPL ranking hadden neergezet kon hem niet zo veel schelen, "ze waren lastig" vond ie. Ik zeg bonusballen die hap.
Herkenbaar? Drop 's een comment of twee.
Monday, May 31, 2010
Thursday, May 27, 2010
Twingo Sabotage
Afgelopen weekend met Willy en Henrik afgereisd naar Bitburg. Altijd lache bij die maffe moffen: vinden zichzelf zwaar de bom maar doen er eigenlijk nooit moeilijk over. Ze rocken gewoon keihard enorme tribal tattoo's, rijden in spuuglelijk gepimpte wagens, blasten soeihard Lil' Wayne door je spiekerz, hebben lelijke (maar lekkere) lellebellen met JT pants op sleeptouw, en toch blijven ze gewoon braadworst vreten en bier zuipen. Wie zegt dat Duitsers geen gevoel voor humor hebben? Ik ben gek op die gasten.
Richting Bitburg dus, en met een toch pittige 60km/h in Willy's Twingootje raasden we over de snelweg. Eenmaal 's avonds aangekomen schaarden we ons bij de Sabotage hombres: de hele crew East LA-style op de front porch hangen, met bier in papieren zakken en maar die guns flashen aan de hele barrio. Gelukkig hadden Roy en Marco een slaapplaats voor ons in een veel nettere buurt, dus konden we met een gerust hart zoetjes dromen over het mooie paintballen dat ons te wachten stond.
Om 08:00 ging dan eindelijk de wekker. We lieten Sabotage aan hun voorbereidingen, en we zaten even later op het Millennium terrein met een heerlijke bak moffie onze taktiek door te nemen. Welke trade stands zouden we in welke volgorde aandoen, en wiens tong zou welke spullen onderkwijlen? Belangrijke zaken zijn dat, je moet je nu eenmaal goed voorbereiden. Mijn eigen missie was het scoren van een tank en de stokoude firmware van mijn 2k4 Timmy tourney-legal laten upgraden. Ik had een gast gevonden op pbnation.com die deze dienst verleende voor een prikkie, en 16 euro later had ik dan eindelijk een gun die niet gelocked was op 15 BPS maar nu netjes 10.5 BPS rampt.
Willy deed het wat rustiger aan en kocht vier Pro-Flex goggles, zestien limited edition JT straps, vijf gearbags en liet "Painbalen is gaav" op z'n togus tattoeëren. Henrik kwam breed grijnzend de Eclipse stand uit lopen met lege handen, maar met een onmiskenbare neuklucht om hem heen. Mission accomplished.
Het tournooi verliep lekker vlot, ik verbaasde me over hoe de sport echt een sport is geworden en het was mooi om te zien hoe Sabotage andere teams billenkoek gaf, alsof je van je vader klop kreeg als je na het donker pas thuis kwam. De laatste game was een teleurstellend resultaat tegen Crossfire, en dat was tevens ons teken om te vertrekken, terug naar het land der Tulpenvreters.
Eenmaal op de snelweg bemerkte Willy dat we niet zo heel veel benzine meer hadden, en voor je 't wist begon zijn Twingootje een beetje te sputteren. Met een laatste druppeltje gas kwamen we op de binnenbocht van een afrit terecht. Kut!
Nog erger, er ontstond nogal wat rook en toen Willy de motorkap opende vlogen de vlammen zowat in z'n gezicht. Met het drinkwater dat we van Sabotage gestolen hadden doofden we het vuur, en even later kwam een vriendelijke Duitsert voorbij die snel hulp inschakelde in de vorm van een takelwagen.
De opgetrommelde Belgische takeltokkie sleepte het Twingootje van de weg naar een of ander gehucht waar zijn garage lag. Of we even honderd euro wilden neertellen voor het slepen. Wij bellen met ANWB, ouders, etc - mocht niets baten. De auto kon pas over een paar dagen gerepareerd worden en wij konden 't wel uitzoeken. Op de vraag of we met het Twingootje op de takel naar Nederland konden karren kregen we als antwoord: "zeshonderd euro".
Deal.
Takeltokkie belde zijn collega genaamd Bob (da's Frans voor Robert) die even later kwam aanzetten in zijn heavy duty takelbak. Nadat ie met behulp van een vergrootglas(!) de navigatie had ingevoerd reden we ietwat onzeker het holst van de nacht in. Bob's sublieme muziekkeuze hield hem gelukkig wakker, en wij begonnen in te dutten. Zijn die franse klotechansons toch nog ergens goed voor. Uiteindelijk kwamen we een goeie drie uur later aan in Hoenderloo waar Willy's ouders ons opwachtten met de poen. Hoewel we meteen werden uitgenodigd een bakkie koffie met ze te drinken sloegen we het vriendelijk af - we waren kapot en wilden zo snel mogelijk naar huis. "Nou neem mijn auto dan maar Willy" zei z'n moeder.
Het was een identieke zwarte Renault Twingo.
Richting Bitburg dus, en met een toch pittige 60km/h in Willy's Twingootje raasden we over de snelweg. Eenmaal 's avonds aangekomen schaarden we ons bij de Sabotage hombres: de hele crew East LA-style op de front porch hangen, met bier in papieren zakken en maar die guns flashen aan de hele barrio. Gelukkig hadden Roy en Marco een slaapplaats voor ons in een veel nettere buurt, dus konden we met een gerust hart zoetjes dromen over het mooie paintballen dat ons te wachten stond.
Om 08:00 ging dan eindelijk de wekker. We lieten Sabotage aan hun voorbereidingen, en we zaten even later op het Millennium terrein met een heerlijke bak moffie onze taktiek door te nemen. Welke trade stands zouden we in welke volgorde aandoen, en wiens tong zou welke spullen onderkwijlen? Belangrijke zaken zijn dat, je moet je nu eenmaal goed voorbereiden. Mijn eigen missie was het scoren van een tank en de stokoude firmware van mijn 2k4 Timmy tourney-legal laten upgraden. Ik had een gast gevonden op pbnation.com die deze dienst verleende voor een prikkie, en 16 euro later had ik dan eindelijk een gun die niet gelocked was op 15 BPS maar nu netjes 10.5 BPS rampt.
Willy deed het wat rustiger aan en kocht vier Pro-Flex goggles, zestien limited edition JT straps, vijf gearbags en liet "Painbalen is gaav" op z'n togus tattoeëren. Henrik kwam breed grijnzend de Eclipse stand uit lopen met lege handen, maar met een onmiskenbare neuklucht om hem heen. Mission accomplished.
Het tournooi verliep lekker vlot, ik verbaasde me over hoe de sport echt een sport is geworden en het was mooi om te zien hoe Sabotage andere teams billenkoek gaf, alsof je van je vader klop kreeg als je na het donker pas thuis kwam. De laatste game was een teleurstellend resultaat tegen Crossfire, en dat was tevens ons teken om te vertrekken, terug naar het land der Tulpenvreters.
Eenmaal op de snelweg bemerkte Willy dat we niet zo heel veel benzine meer hadden, en voor je 't wist begon zijn Twingootje een beetje te sputteren. Met een laatste druppeltje gas kwamen we op de binnenbocht van een afrit terecht. Kut!
Nog erger, er ontstond nogal wat rook en toen Willy de motorkap opende vlogen de vlammen zowat in z'n gezicht. Met het drinkwater dat we van Sabotage gestolen hadden doofden we het vuur, en even later kwam een vriendelijke Duitsert voorbij die snel hulp inschakelde in de vorm van een takelwagen.
De opgetrommelde Belgische takeltokkie sleepte het Twingootje van de weg naar een of ander gehucht waar zijn garage lag. Of we even honderd euro wilden neertellen voor het slepen. Wij bellen met ANWB, ouders, etc - mocht niets baten. De auto kon pas over een paar dagen gerepareerd worden en wij konden 't wel uitzoeken. Op de vraag of we met het Twingootje op de takel naar Nederland konden karren kregen we als antwoord: "zeshonderd euro".
Deal.
Takeltokkie belde zijn collega genaamd Bob (da's Frans voor Robert) die even later kwam aanzetten in zijn heavy duty takelbak. Nadat ie met behulp van een vergrootglas(!) de navigatie had ingevoerd reden we ietwat onzeker het holst van de nacht in. Bob's sublieme muziekkeuze hield hem gelukkig wakker, en wij begonnen in te dutten. Zijn die franse klotechansons toch nog ergens goed voor. Uiteindelijk kwamen we een goeie drie uur later aan in Hoenderloo waar Willy's ouders ons opwachtten met de poen. Hoewel we meteen werden uitgenodigd een bakkie koffie met ze te drinken sloegen we het vriendelijk af - we waren kapot en wilden zo snel mogelijk naar huis. "Nou neem mijn auto dan maar Willy" zei z'n moeder.
Het was een identieke zwarte Renault Twingo.
Monday, May 24, 2010
Terug van weggeweest
"Het bloed kruipt waar het niet gaan kan, vriend" zei een goeie gabber van me nadat ik hem verteld had dat ik toch maar weer een beetje ga paintballen. En hij heeft gelijk, want het is zo moeilijk dat lekkere gevoel te beschrijven als een marshal "ten seconds!" roept. Het is onvervangbaar. Da's ook niet zo gek als je vijf jaar lang met elkaar hebt opgetrokken, door heel Europa en zelfs tijdens de PSP World Cup in de USA paintball hebt gespeeld. Het zit in je botten.
Genoeg sentimenteel geneuzel, we spoelen vooruit naar 2010.
Op 24 april jongstleden organiseerde Amsterdam Sabotage een Friends & Family day. Saboteur Roy Postma had al z'n collega's (waaronder ikzelf) uitgenodigd mee te komen ballen. Daar stond ik dan: sinds drie jaar weer op een sup'air veld, met een flink misbruikte Tippmann 98 in mijn handen. Mijn Buddha Bandits jersey (zestig maten te groot want murda murda gangsta natuurlijk) paste nog steeds perfect, en dankzij teamgenoot/collega Willy had ik gezichtsbescherming op m'n gaffel.
En Willy, die gast is echt een slinkse bosaap. Vanaf het moment dat ik toegezegd had mee te doen met de Friends & Family Day stond ie dagelijks aan mijn bureau om allerlei paintball weetjes uit te kramen, danwel nieuwe guns te laten zien op de interwebs. Langzaam maar zeker werd in de toeloop naar F&F mijn honger voor lekker buiten spelen groter en groter.
De Friends & Family Day was eigenlijk niet meer dan dat - een relaxed dagje ballen in de zon, maar voor mij was het een serieus Millennium tournooi! We liepen met z'n vijven over het veld, besloten welke shooting lanes we op de break zouden leggen (ja met Tippmanns ja), wie welke positie speelde, en natuurlijk een beetje de concurrentie in de gaten houden, kijken wat zij allemaal aan het bekokstoven waren.
"Ten seconds.... Game on!" - en ons team (voor de gelegenheid genaamd Hungry & Horny) schoot ze allemaal het veld uit. Ondergetekende dook de snake in alsof het gisteren was, en ik gaf een paar lui zelfs een bonusballetje of drie - oeps, bijeffect van de ervaring. Beetje mee oppassen.
Al met al belandde team Hungry & Horny tijdens deze fantastische dag op de tweede plek en mochten we een beker mee naar huis nemen. Tijdens mijn "speech" trok ik mijn grote smoel open en bezwoer dat we vaker in deze samenstelling op het veld zouden staan.
Dank aan nieuwe teamgenoten Dennis, Willy, Henrik en Benoit.
Op 25 juli doen we mee met de NPL Rookie 5-man in Zoetermeer, en hoewel de opstelling ietwat anders zal zijn (inclusief een paar ouwe rakkers van weleer) kan het mij niet snel genoeg gebeuren.
Beste sport ter wereld - punt.
Genoeg sentimenteel geneuzel, we spoelen vooruit naar 2010.
Op 24 april jongstleden organiseerde Amsterdam Sabotage een Friends & Family day. Saboteur Roy Postma had al z'n collega's (waaronder ikzelf) uitgenodigd mee te komen ballen. Daar stond ik dan: sinds drie jaar weer op een sup'air veld, met een flink misbruikte Tippmann 98 in mijn handen. Mijn Buddha Bandits jersey (zestig maten te groot want murda murda gangsta natuurlijk) paste nog steeds perfect, en dankzij teamgenoot/collega Willy had ik gezichtsbescherming op m'n gaffel.
En Willy, die gast is echt een slinkse bosaap. Vanaf het moment dat ik toegezegd had mee te doen met de Friends & Family Day stond ie dagelijks aan mijn bureau om allerlei paintball weetjes uit te kramen, danwel nieuwe guns te laten zien op de interwebs. Langzaam maar zeker werd in de toeloop naar F&F mijn honger voor lekker buiten spelen groter en groter.
De Friends & Family Day was eigenlijk niet meer dan dat - een relaxed dagje ballen in de zon, maar voor mij was het een serieus Millennium tournooi! We liepen met z'n vijven over het veld, besloten welke shooting lanes we op de break zouden leggen (ja met Tippmanns ja), wie welke positie speelde, en natuurlijk een beetje de concurrentie in de gaten houden, kijken wat zij allemaal aan het bekokstoven waren.
"Ten seconds.... Game on!" - en ons team (voor de gelegenheid genaamd Hungry & Horny) schoot ze allemaal het veld uit. Ondergetekende dook de snake in alsof het gisteren was, en ik gaf een paar lui zelfs een bonusballetje of drie - oeps, bijeffect van de ervaring. Beetje mee oppassen.
Al met al belandde team Hungry & Horny tijdens deze fantastische dag op de tweede plek en mochten we een beker mee naar huis nemen. Tijdens mijn "speech" trok ik mijn grote smoel open en bezwoer dat we vaker in deze samenstelling op het veld zouden staan.
Sabotage Friends & Family day PBXS 24-04-2010 from willy on Vimeo.
Dank aan nieuwe teamgenoten Dennis, Willy, Henrik en Benoit.
Op 25 juli doen we mee met de NPL Rookie 5-man in Zoetermeer, en hoewel de opstelling ietwat anders zal zijn (inclusief een paar ouwe rakkers van weleer) kan het mij niet snel genoeg gebeuren.
Beste sport ter wereld - punt.
Subscribe to:
Posts (Atom)